079 ซูเราะฮฺ อันนาซิอฺาต : Annasi art
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ( 1 )
ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ฉุดกระชาก (วิญญาณของผู้ปฏิเสธศรัทธา) อย่างแรง
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ( 2 )
ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ชัก (วิญญาณของผู้ศรัทธา) อย่างแผ่วเบา
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ( 3 )
ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ที่แหวกว่ายในท้องนภากาศ
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ( 4 )
แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้รีบรุดหน้าไปอย่างว่องไว
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ( 5 )
แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้บริหารกิจการ
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ( 6 )
วันซึ่งการเป่าสังข์ครั้งแรกทำให้สั่นสะเทือน
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ( 7 )
การเป่าสังข์ครั้งสองจะติดตามมา
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ( 8 )
ในวันนั้นดวงจิตทั้งหลายจะตระหนก
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ( 9 )
สายตาของพวกเขาจะละห้อย
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ( 10 )
พวกเขาจะกล่าวว่า พวกเราจะถูกให้กลับไปอยู่ในสภาพเดิมอีกกระนั้นหรือ ?
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ( 11 )
เมื่อเราได้กลายเป็นกระดูกที่ผุแล้วกระนั้นหรือ ?
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ( 12 )
พวกเขากล่าวว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นการกลับไปที่ขาดทุน
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ( 13 )
ความจริงมันเป็นเพียงเสียงก้อนครั้งเดียวเท่านั้น
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ( 14 )
แล้วเมื่อนั้นพวกเขาก็จะออกมายังที่ราบโล่ง
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ( 15 )
เรื่องราวของมูซาได้มาถึงได้มาถึงเจ้าแล้วมิใช่หรือ ?
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ( 16 )
ขณะที่พระเจ้าของเขาทรงเรียกเขาที่หว่างหุบเขาฏวาอันบริสุทธิ์
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ( 17 )
เจ้าจงไปหาฟิรเอานฺ เพราะเขาละเมิดฝ่าฝืน
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ ( 18 )
แล้วจงกล่าวว่า ท่านประสงค์จะซักฟอกไหม ?
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ( 19 )
และจะให้ฉันนำท่านไปสู่พระเจ้าของท่านไหม ? เพื่อท่านจะได้ยำเกรง
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ ( 20 )
แล้วมูซาก็แสดงให้เขาเห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ( 21 )
แต่เขาได้ปฏิเสธและดื้นดัน
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ( 22 )
แล้วเขาก็ผินหลังกลับหนีออกไปอย่างเร็ว
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ( 23 )
แล้วเขาก็ได้เรียกชุมนุม แล้วประกาศออกไป
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ( 24 )
แล้วกล่าวว่า ฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ ( 25 )
ดังนั้นอัลลอฮฺจึงคร่าเขาเป็นการลงโทษที่เป็นแบบอย่างทั้งในปรโลกและในโลกนี้
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ ( 26 )
แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นข้อเตือนใจสำหรับผู้ยำเกรงของอัลลอฮฺ
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ( 27 )
พวกเจ้าลำบากยิ่งในการสร้างกระนั้นหรือ ? หรือว่าชั้นฟ้าที่พระองค์ทรงสร้างมัน !
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ( 28 )
พระองค์ทรงยกให้มันสูงขึ้นแล้วทรง ทำให้มันสมบูรณ์
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ( 29 )
และทรงทำให้กลางคืนของมันมืดทึบ และทรงทำให้ความสว่างของมันออกมา
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ( 30 )
และหลังจากนั้นทรงทำให้แผ่นดินเป็นพื้นราบเรียบ
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ( 31 )
ทรงให้ออกมาจากแผ่นดินเป็นน้ำของมัน และทุ่งหญ้าของมัน
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ( 32 )
ส่วนเทือกเขานั้นทรงทำให้มันมั่นคง
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ( 33 )
ทั้งหมดนี้เป็นปัจจัยยังชีพสำหรับพวกเจ้า และสำหรับปศุสัตว์ของพวกเจ้า
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ ( 34 )
ดังนั้นเมื่อความหายนะอันใหญ่หลวงได้เกิดขึ้น
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ ( 35 )
เป็นวันที่มนุษย์จะนึกถึงสิ่งที่เขาได้ขวนขวายไว้
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ( 36 )
และนรกหรือเปลวไฟจะถูกเผยให้แก่ผู้ที่มองมัน
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ( 37 )
ส่วนผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืนนั้น
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ( 38 )
และเขาได้เลือกเอาการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ( 39 )
ดังนั้นนรกหรือเปลวไฟคือที่พำนักของเขา
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ( 40 )
และส่วนผู้ที่หวาดหวั่นต่อการยืนเบื้องหน้าพระเจ้าของเขา และได้หน่วงเหนี่ยวจิตใจจากกิเลสต่ำ
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ( 41 )
ดังนั้นสวนสวรรค์ก็จะเป็นที่พำนักของเขา
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ( 42 )
พวกเขาจะถามเจ้าถึงยามอวสาน (วันกิยามะฮฺ) ว่า เมื่อใดเล่ามันจะเกิดขึ้น ?
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ( 43 )
ด้วยเหตุอันใดเจ้าจึงชอบกล่าวถึงมันนัก ?
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ( 44 )
ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นคือวาระ
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ( 45 )
ความจริงเจ้าเป็นแต่เพียงผู้ตักเตือนแก่คนที่หวาดหวั่นมัน (วันกิยามะฮฺ) เท่านั้น
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ( 46 )
วันที่พวกเขาจะเห็นมัน (วันกิยามะฮฺ) ประหนึ่งว่าพวกเขามิได้พำนักอยู่โลกนี้เว้นแต่เพียงชั่วครู่หนึ่งของยามเย็นและยามเช้าของมันเท่านั้น
