075 ซูเราะฮฺ อัล กิยามะต์ : Al giyamah
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ( 1 )
ข้าสาบานต่อวันกิยามะฮฺ
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ( 2 )
และข้าขอสาบานต่อชีวิตที่ประณามตนเอง
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ ( 3 )
มนุษย์คิดหรือว่า เราจะไม่รวบรวมกระดูกของเขากระนั้นหรือ ?
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ ( 4 )
แน่นอนทีเดียวเราสามารถที่จะทำให้ปลายนิ้วมือของเขาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ( 5 )
แต่ว่ามนุษย์นั้นประสงค์ที่จะทำความชั่ว
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ( 6 )
เขาถามว่า เมื่อใดเถ่าวันแห่งการฟื้นคืนชีพ (จะเกิดขึ้น)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ( 7 )
แต่เมื่อสายตามืดมัว
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ( 8 )
และเมื่อดวงจันทร์ถูกบดบังอยู่ในความมืด
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ( 9 )
และเมื่อดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ถูกนำมารวมกัน
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ( 10 )
วันนั้นมนุษย์จะกล่าวขึ้นว่าไหนเล่าทางหนี ?
كَلَّا لَا وَزَرَ ( 11 )
เปล่าเลย ! ไม่มีที่พึ่งพิงดอก
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ( 12 )
ในวันนั้น ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้น คือที่พักอันสงบสุข
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ( 13 )
วันนั้นมนุษย์จะถูกแจ้งให้ทราบถึงสิ่งที่ได้กระทำไว้ล่วงหน้าและภายหลัง
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ( 14 )
เปล่าเลย ! มนุษย์นั้นเป็นพยานต่อตัวของเขาเอง
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ ( 15 )
ถึงแม้ว่าเขาจะเสนอข้อแก้ตัวของเขาก็ตาม
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ( 16 )
เจ้าอย่ากระดิกลิ้นของเจ้าเนื่องด้วยอัลกุรอานเพื่อเจ้าจะรีบเร่งจดจำ
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ( 17 )
แท้จริง หน้าที่ของเราคือการรวบรวมอัลกุรอาน (ให้อยู่ในทรวงอกของเจ้า) และการอ่านเพื่อให้จดจำ
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ( 18 )
ดังนั้นเมื่อเราอ่านอัลกุรอาน เจ้าก็จงติดตามการอ่านนั้น
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ( 19 )
แล้วแท้จริงหน้าที่ของเราคือ การอธิบายอัลกุรอาน
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ( 20 )
เปล่าเลย ! แต่ว่าพวกเจ้ารักการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ( 21 )
และพวกเจ้าจะทิ้งปรโลก
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ( 22 )
ในวันนั้นหลาย ๆ ใบหน้าจะเบิกบาน
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ( 23 )
จ้องมองไปยังพระเจ้าของมัน
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ( 24 )
และในวันนั้นหลาย ๆ ใบหน้าจะเศร้าสลด
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ( 25 )
มันคิดว่าความหายนะอันใหญ่หลวงจะเกิดขึ้นแก่มัน
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ ( 26 )
เปล่าเลย ! เมื่อวิญญาณขึ้นมาถึงคอหอย
وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ ( 27 )
และมีผู้กล่าวว่า ใครเล่าเป็นผู้ทำให้เขาฟื้นขึ้นเหมือนเดิม
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ( 28 )
และเขามั่นใจว่า แท้จริงเขาต้องจากไป
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ( 29 )
และขาข้างหนึ่งทับขาอีกข้างหนึ่ง (เพราะความกลัว)
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ( 30 )
วันนั้น จะมีการนำพาไปยังพระเจ้าของเจ้า
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ( 31 )
เพราะว่าเขาไม่เชื่อมั่น และไม่ละหมาด
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ( 32 )
แต่เขาปฏิเสธและผินหลังกลับ
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ ( 33 )
แล้วเขาก็เดินอย่างองอาจไปหาพรรคพวกของเขาอย่างหยิ่งยะโส
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ( 34 )
ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ( 35 )
แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى ( 36 )
มนุษย์คิดหรือว่า เขาจะถูกปล่อยไว้โดยไร้จุดหมายกระนั้นหรือ ?
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ ( 37 )
เขามิได้เป็นน้ำกามหยดหนึ่งจากน้ำอสุจิที่ถูกพุ่งออกมากระนั้นหรือ ?
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ( 38 )
แล้วเขาได้เป็นก้อนเลือดก้อนหนึ่งแล้วพระองค์ทรงบังเกิดแล้วก็ทรงทำให้ได้สัดส่วนสมบูรณ์
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ ( 39 )
แล้วพระองค์ทรงทำให้เขาเป็นคู่ เป็นเพศชายและเพศหญิง
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ( 40 )
ดังนั้น พระองค์จะไม่สามารถที่จะให้คนตายมีชีวิตขึ้นมาอีกกระนั้นหรือ ?
